Шарқ табиблари ҳамма фалаж, шол касалликларини ҳаво ва қайнаган илиқ сув билангина даволашини қандай тушунмоқ керак? Ҳавода азот, эфир ёғи, нордон туз бўлиб, улар инсон баданига ҳаётий озуқа-овқат бўла олади. Унга қўшим- ча ҳолда қайнаган илиқ сув бадандаги ҳамма жараённинг тўхтаб қолишига йўл қўймайди.
Беморнинг бадани овқат ўрнида фақат тоза ҳаво ва қайнаган сув олади. Энди вужуддаги миллион-миллион сонли ҳужайралар ўз ҳаётида иссиқлик ҳосил қилиш учун ҳамма ички ва ташқи касалланган аъзоларни ёқилғига айлантира бошлайди.
Шунда ҳамма касалланган ҳужайралар, терилар, яралар, шишлар, шиллиқлар, лахталанган қонлар қотиб, қасмоқланган овқат қолдиқлари ўтинга айланади. Шундай қилмаса касал баданидаги ҳаёт тўхтаб қолади. Бу ишнинг натижасида инсон баданидаги соғлом қон таркиби юзага келади. Соғлом қон бемор- нинг ҳаётини бошқаришга киришади.
Даволаниш жараёнида киши бадани бош мия бошқарувида, авваламбор, қонни тозалашга киришади. Сўнг бош мия асаб толалари билан биргаликда ўзларидаги тозаланган қон ёрдамида бадандаги касал аъзоларни даволаб бошлайди?
Бу жараён бемор баданида ўта мураккаб шаклда, лекин илдамлик билан кечади. Бемор баданидаги тоза қон, бамисоли кўринмас «дўхтир» сифатида даводанишни амалга оширади. «Хўжайиннинг» (дардманднинг) аъзоларидаги ҳамма иллатлар «тутунга» айлантирилиб ёниб бўлгач, бетоб киши соғайиб, тузалиб кетади.
Касалга овқат бермай, уни фақат ҳаво ва қайнаган сув билангина парвариш қилинса, 3 кунгача овқат егиси келиб туради. Сўнг овқат егиси ҳам келмайди, ўзини яхши ҳис қила бошлайди. Беш кун ўтгач, бемор умуман овқат ейишни хоҳламайди.
Сабаби баданда даволаниш жараёни бошланади. Энди ана шу даволаниш жараёни тугамагунча касал овқат ейишни хоҳламайди.
Даволаниш бошланганлигини унинг тили устида пайдо бўлган қалин оқ қатлам билдиради. Бемор нафас чиқарганида оғзидан ацетон ҳиди келади. Бу ўпка ва унинг атрофи, ошқозон кабиларни даволаш бошланганидан далолат беради. Беморнинг пешоби ўта ифлос туша бошлайди, орқа авратдан ҳар галгидек «газ» чиқиши давом этади.
Бу дегани бетобдаги касаллик иллатлари «ўтинга» айланиб ёқилмоқда деганидир. Томир уриши бир дақиқада 120 мартагача кўтарилиши ёки 40 тагача пасайиши мумкин.
Даволанишнинг бошланғич даврида беморнинг кўнгли айнийди, ичи кетади, иситмаси чиқади, боши айланади, кўнгилсизланади, шамоллаш аломатлари пайдо бўлади. Бу ҳол табиий, лекин хавфли эмас.
Бемор маълум даражада вазнини йўқотиб боради, (кунига 300-350 граммдан). Лекин унинг маълум хавфли чегараси бор – 40 фоиз, бироқ амалда бу муолажада озиш 20-23 фоиз- гача боради, холос. Бу ишни табиб кузатиб боради. 20-23 фоизга вазни камайиши ҳаёт учун хавфли эмас. Бемор бадани- ни доимо иссиқ сақлаши керак, шамоллаш хавфли.
Бу жара- ёнлар ҳар бир касалда ҳар хил кечади. Озиш жараёнида мушаклар ўз ҳужайраларини йўқотмайди. Лекин ҳажми вақтинча кичраяди. Юрак мушаги фақат 3 фоизга кичраяди – бу хавфли эмас. Юрак ўзинц-ўзи даволашга киришаци ва унда қон ҳаракати бир мунча яхшиланади.
Ошқозон-ичак безлари овқат кирмагандан кейин ўзидан шиллиқ чиқармайди. Натижада касал ҳужайралар бадандан чиқарилиб, янги,ёш ҳужайралар пайдо бўлади.
Даволаниш мудцати йигирма тўрт кун.
I. 3 кун ҳеч нарса емай, ичмай, фақат ҳар куни кечга бо- риб бир литр қатиқ зардобини бирдан ичиб, ични ювиш
лозим.
II. Тўртинчи кундан бошлаб ҳеч нарса емай, ичмаи^ тоза ҳавода 4-5 соат юриб, чанқашда қийналса, илиқ сувдан оз- оз ҳўплаб ичиши мумкин.
Даволанишдан олдин нима иш қилиб юрган бўлса, касал шу ҳолда ўша ишни давом эттириши керак. Фақат оғир нарса кўтариш мумкин эмас. Оғиз бўшлиғида пайдо бўладиган ши- лимшиқларни туфлаб туриш лозим.
Даволаниш даврида ҳеч қандай дори қабул қилиш мум- кин эмас. Даволаниш муддати ҳар кимда ҳар хил. Бу нарсакасалнинг эски-янгилигига, мижозига, касалнинг қувватига боғлиқ. Даволаниш муддати 45 кунгача.
Бироқ бемор бу чега- рага бормай тузалиб кетади. Энг юқори чегара 90 кун. Энг муҳими, бемор ҳар қандай шароитда ҳам ўзини тута били- ши, матонатли, чидамли, қаноатли бўлиши лозим.
III. Беморнинг касаллиги тузалиб, дарҳол йўқ бўлиб кет- ганлигини билдирувчи бир қанча омиллар бор. Авваламбор, фалаж бўлган киши туриб юра бошлайди. Касал тузалганли- гининг аниқ кўрсаткичлари қуйидагилар.
1. Беморнинг тили устидаги оқ қатлами ўз-ўзидан йўқ бўлиб, қизил рангга киради.
2. Сийдик ранги тиниқ тус олади.
3. Оғиздан ацетон ҳиди чиқиши тўхтайди.
4. Томир уриши бир маромга тушади.
5. Бемор ўзини яхши ҳис қилади ва овқат егиси келади. Унинг оғзида ширин таъм пайдо бўлади.
IV. Бемор тузалгач, унга бир ҳафтагача мева ёки сабзавот шарбатига сув қўшиб берилади. Кўпинча бўлиб-бўлиб, 100 грамм нон (суви қочгани) берилади. Иккинчи марта мева, сабзавотларга сув қўшмай бериш, нон ҳажмини кунига 400 граммга чиқариш, 50 грамм оқ қанд, 60 грамм сариёғ, 2 пиёла оқ хўрда берилади.
Учинчи ҳафта нон, 300-400 грамм мева ва сабзавот сувлари ва меваларнинг ўзини ҳам берса бўлади. Суюқ пиширилган овқатлар, кунига 100 грамм сариёғ, 100 грамм асал ейиши рухсат этилади.
Тўртинчи ҳафтадан бошлаб «собиқ бемор» энди соғ одам- лардек овқатланиши мумкин бўлади. Фақат ошқозон ҳажми кичрайганлиги туфайли энди унча кўп овқат емаслиги, унча кўп суюқлик ичмаслиги лозим.
Энди шол, фалаж ёки бошқа касалга чалинган одам ўзини бутунлай соғ ва яхши ҳис қилади. Кўзи илгаригидан яхшироқ кўради, қулоғи яхшироқ эшита- ди, товуши жарангдор бўлиб қолади. Гавдаси анча енгил, хипча бўлиб қолади. Энди у шошилмайди, дориларни ис- теъмол қилмай қўяди.
Ҳамма масала касалнинг даволанишига ишонч билан жид- дий киришиши, яхши тайёргарлик қилишига боғлиқ. Бу ишда Ўта одобли, чидамли бўлиши шарт.
